آیا سیگار الکترونیکی مضر و خطرناک است
تاریخ انتشار: ۱۵ خرداد ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۷۹۰۵۴۴۱
به گزارش خبرگزاری مهر، غلامرضا حیدری، با اشاره به مضرات و معایب مصرف سیگار الکترونیکی، گفت: سیگارهای الکترونیکی با هدف کاهش مصرف سیگارهای سنتی وارد بازار شدند اما برخلاف تصور عموم این سیگارها به سلامت افراد آسیب می‌رساند.
وی افزود: بر اساس هشدار سازمان جهانی بهداشت مواد معطر موجود در سیگارهای الکترونیکی برای سلامت افراد مضر است و به آنها آسیب می‌رساند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
رئیس مرکز تحقیقات پیشگیری و کنترل دخانیات بیمارستان مسیح دانشوری خاطرنشان کرد: سیگارهای الکترونیکی نه تنها باعث ترک دخانیات در مصرف کنندگان نمی‌شود، بلکه عاملی برای شروع مصرف سیگارهای سنتی و حتی قلیان در بین نوجوانان و جوانان محسوب می‌شود.
حیدری تاکید کرد: مواد معطر موجود در سیگارهای الکترونیکی و دود آنها، حاوی ترکیبات حلقوی است که باعث بروز سرطان در افراد مصرف کننده می‌شود.
رئیس مرکز تحقیقات پیشگیری و کنترل دخانیات دانشگاه به ورود نیکوتین موجود در سیگارهای الکترونیکی به دهان فرد به صورت اسپری اشاره کرد و وابستگی به مواد دخانی را از تبعات مصرف این محصولات برشمرد.
حیدری گفت: مصرف سیگارهای الکترونیک، کنجکاوی نوجوانان برای شروع استعمال قلیان و حتی سیگارهای سنتی را بیشتر می‌کند و متأسفانه در برخی از کشورها واردات و توزیع سیگارهای الکترونیکی آزاد است.
وی با اشاره به ابلاغ ممنوعیت واردات، تولید و توزیع این سیگارها به سازمان‌های مرتبط گفت: سیگار الکترونیکی به عنوان یک کالای آسیب‌رسان معرفی شده است و عرضه آن یک نوع قاچاق محسوب می‌شود و توزیع و فروش آن ممنوع است.
به گفته حیدری اولین مرگ مرتبط با مصرف سیگار برقی در سال ۲۰۱۹ در ایالات متحده آمریکا رخ داد. این فرد به دلیل کشیدن سیگار الکترونیکی دچار بیماری شدید تنفسی شده بود و جان خود را از دست داد.
وی با اشاره به عوارض ناشی از مصرف سیگار الکترونیکی در مصرف کنندگان گفت: در این افراد علائمی نظیر سرفه، تنگی نفس، خستگی و برخی موارد استفراغ و اسهال مشاهده شده است در حالی که هیچ سند و مدرکی دال بر وجود یک بیماری عفونی ناشی از ویروس یا باکتری در بدنشان وجود نداشت.
حیدری خاطرنشان کرد: با توجه به اینکه سیگار الکترونیک برای سلامت افراد مضر است و به ترویج مصرف دخانیات کمک می‌کند باید در برنامه‌های کنترل دخانیات به موضوع ممنوعیت مصرف، فروش و عرضه آن توجه شود.
کد خبر 5802259منبع: مهر
کلیدواژه: خطرات سیگار هفته بدون دخانیات ترک سیگار آمار کرونا ویروس کرونا سرطان شیوع کرونا خطرات سیگار اورژانس تهران دارو دانشگاه علوم پزشکی تهران بهرام عین اللهی سازمان غذا و دارو نظام سلامت ریسک بیماری قلبی طول عمر ارتحال حضرت امام خمینی ره سیگارهای الکترونیکی سیگار الکترونیکی مصرف سیگار
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.mehrnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «مهر» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۷۹۰۵۴۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شک و تردید سالم است، اما در پزشکی می‌تواند خطرناک باشد!
فرارو- وقتی صحبت از اعتماد عمومی به میان می‌آید در پزشکی بر سر دوراهی قرار داریم. پس از وقوع پاندمی کووید که علم را تحت الشعاع سیاست قرار داد جای تعجبی نیست که اعتماد به علم پزشکی روندی فرسایشی را طی می‌کند. در واقع، اعتماد به پزشکان از ژانویه ۲۰۱۹ میلادی به این سو به پایین سطح خود رسیده است. در نتیجه، افراد بیش تری به دنبال صدا‌های کم‌تر متعارفی در عرصه سیاست هستند که به باور‌های آنان نزدیک‌تر است و تمایل دارند آن صدا‌ها را بپذیرند. برای مثال، "رابرت اف کندی جونیور" از نامزد‌های انتخابات ریاست جمهوری باوری به واکسن ندارد و از جمله افراد بدبین نسبت به این موضوع قلمداد می‌شود. نتیجه برخی از نظرسنجی‌ها از حمایت دو رقمی از او حکایت دارد. این می‌تواند زنگ خطری برای علم پرشکی باشد.
به گزارش فرارو به نقل از نیویورک تایمز، این در حالیست که سیستم پزشکی در جلسات حضوری و هم چنین بولتن‌های بهداشت عمومی به اعتماد متکی است. بی اعنمادی می‌تواند پزشکان را به سوی فرسودگی شغلی سوق دهد و باعث بروز نتایج منفی‌ای برای بیماران شود که در صورت وجود اعتماد قابل اجتناب خواهند بود. زوال اعتماد به علم پزشکی و پزشکان تا حدی عامل افزایش نرخ سرخک در بین کودکان واکسینه نشده، عدم رعایت غربالگری سرطان توصیه شده و امتناع از مصرف دارو‌های پیشگیری کننده است. هیچ راه حل آسانی در این مورد وجود ندارد. اگر راه‌هایی برای بازگرداندن و تقویت اعتماد به بیماران پیدا نشود جان افراد بیش تری از دست خواهد رفت.
در مورد پزشکان امریکایی این بی اعتمادی فضای نسبتا تازه‌ای می‌باشد و پیش‌تر چندان موضوع بی اعتمادی به پزشکان مطرح نبود.
تردید نسبت به پزشکی معادل نیهیلیسم پزشکی نیست. داده‌های پشت دارو‌هایی که پزشکان تجویز می‌کنند و تصمیماتی که می‌گیریم نباید تنها در اختیار ما باشد. افراد حق دارند اعداد را بررسی کنند و در مورد ریسک و منافع خود تصمیم بگیرند. با این وجود، زمانی که این شک و تردید به ناباوری مذموم و جبران ناپذیر تبدیل می‌شود می‌بینیم که برخی از بیماران تصمیمات خطرناکی اتخاذ می‌کنند و زمانی که پزشکان با ناامیدی پاسخ می‌دهند این موضوع صرفا باعث جدایی و فاصله بیشتر بین پزشک از بیمار می‌شود.
اعتماد گاهی اوقات با ارائه واضح حقایق و ارقام قابل ترمیم است واقعیت آن است که اعتماد چیزی فراتر از توضیح اعداد است. پزشکان چیز‌هایی در مورد بدن به بیماران می‌گویند که قابل مشاهده نیستند. پزشکان تغییرات سبک زندگی و دارو را برای درمان یا پیشگیری از مشکلاتی که ممکن است توسط بیمار احساس نشوند توصیه می‌کنند. جراحان به نسخه عمیقی از اعتماد به نام قرارداد جراحی اشاره می‌کنند: این ایده که وقتی افراد زیر چاقو می‌روند به جراح خود اجازه می‌دهند که بدن شان را باز کند تا آنان را بهتر کند. این اعتماد را باید به دست آورد.
در مواقع اضطراری بیماران این فرصت را ندارند که انتخاب کنند به چه کسی اعتماد کنند و تصمیمات پزشکی باید عجولانه و حتی در کسری از دقیقه اتخاذ شوند. بنابراین، بخشی از کار پزشکان ایجاد رابطه سریع است. این تصمیم گیری زمانی که اعتمادی که پیش‌تر بین بیمار و پزشک وجود داشته اکنون از بین رفته دشوارتر می‌شود.
در پزشکی به ایده تصمیم گیری مشترک اشاره می‌شود که در آن تصمیمات پزشکی به طور مشترک توسط پزشک و بیمار برخلاف لحن پدرانه سالیان گذشته گرفته می‌شوند. در نتیجه، پزشک به بیمار خود نمی‌گوید چه کاری را انجام دهد در عوض اطلاعات لازم را به او ارائه می‌دهد تا بیمار بتواند مسیری را که برایش مناسب است انتخاب کند. اگر بیمار نخواهد یا نتواند آن چه را که پزشک مطرح می‌کند باور کند دانش پزشکی بی فایده می‌شود.
خودکشی دانشجوی کارشناسی ارشد در کوی دانشگاه تهران